#20

Niedawno ktoś mnie zapytał, jakie jest moje zdanie na temat aborcji. Prawo dotyczące zakazania aborcji w Polsce, a jej przyzwolenia tylko w gdy ciąża zagraża życiu matki, dziecko jest ciężko upośledzone, albo gdy ciąża jest wynikiem gwałtu, jest złotym środkiem, najbardziej racjonalnym rozwiązaniem i jednocześnie najbardziej humanitarnym.

Ktoś kiedyś przy mnie stwierdził, że do jego decyzji należy czy urodzi dziecko. Krew mnie zalała. Każdy doskonale wie skąd biorą się dzieci, a każdy człowiek, czy stąpający po ziemi, czy ten w łonie matki, nie jest niczyją własnością i nikt nie może decydować czy ktoś ma prawo urodzić się, czy nie.

W samej mojej rodzinie jest przykład kobiety która powinna stać się przykładem odwagi i miłości matki. Moja babcia, od dziecka ciężko chora, wpadła, a radą lekarzy była aborcja, ponieważ i ciąża zagrażała życiu matki, a niemalże pewne było późne poronienie, czy też urodzenie dziecka martwego. Powzięła się ona odwagi i pierwsze co zrobiła, było udanie się do siostry i proszenie jej czy w sytuacji gdyby to ona miała umrzeć a dziecko przeżyć, czy nie podjęłaby się jego wychowaniem. Opatrzność chyba czuwała nad nią ponieważ i ona i dziecko przeżyły. Choć dziadkowie nie mieli większej ilości dzieci, a babcia zmarła przedwcześnie, to jej córka, równie niezwykła kobieta, została moją matką.

Szacunek do rodziny, był zawsze mi wpajany i choć nie wiem czy sam będę miał dzieci, bo małżeństwo nie jest dla mnie obligatoryjne z posiadaniem ich, to szanuję każde życie. Kiedy słyszę, że rodzice decydują się na aborcję, jestem wściekły, za brak ich odwagi i odpowiedzialności. Ludzi nieszczący taki dar stawiam na równi z mordercami i innymi zwyrodnialcami.